De meeste banken bieden bij voorkeur eenvoudig verkoopbare producten aan:
- hetzij van eigen makelij (hoge marges)
- hetzij van grote bekende beheerders (beperkt commercieel risico)
De meeste banken, grote verzekeringsmaatschappijen en vermogensbeheerders voelen zich verplicht om voornamelijk met
de grote fondshuizen te werken die door hun grootte nog moeilijk verrassend uit de hoek kunnen komen.
Een bijkomend nadeel van werken met grote fondsbeheerders is dat men eigenlijk nooit contact heeft met de beheerders zelf (het zijn nochtans zij die het verschil maken).
Al jaren bestaat de traditionele aanpak erin om:
- obligaties voor te stellen aan defensieve beleggers
- aandelen aan dynamische beleggers
- en een combinatie van beide aan meer evenwichtige beleggers
But times have changed …
De defensieve belegger zweert al jaren bij obligaties
- hij heeft reeds 30 jaar mooie en zorgeloze rendementen
- hij kende zo goed als geen waardeschommelingen in die jaren
- de klassieke obligatiebelegger loopt met zekerheid op de bekende maar noodlottige ‘kalkoen – erlebnis’.
Dit zou de klassieke obligatiebelegger ook weleens kunnen meemaken van zodra de rentes beginnen te stijgen.
Na 30 jaar van dalende rentes (en dus stijgende obligatiemarkten) staan we momenteel voor het tegenovergestelde: een lange periode van stijgende rentes (en dus dalende obligatiemarkten). We staan maw voor een mogelijke … obligatiecrash.
De dynamische belegger zweert bij aandelen
en hoe uitzichtlozer obligaties en spaarboekjes worden,
hoe meer beleggers dynamisch worden.
Maar hoe langer een stijging aanhoudt (nu reeds sinds 2009)
- hoe naderbij de correctie
- hoe naderbij de grote afstraffing én dito ontgoocheling.
De evenwichtige belegger koos jarenlang voor een mix van obligaties en aandelen
De evenwichtige belegger (de ‘tussenin-belegger’) werd jarenlang opgevoed in de wetenschap dat een gemengde portefeuille van obligaties en aandelen voor hem de ideale oplossing was (ook kapitaalgarantieproducten pasten mooi in dit plaatje).
Lang was dit ook zo want zowel obligaties als aandelen deden het al die tijd zeer goed.
MAAR nu staan we binnen afzienbare tijd voor zowel een obligatiecrash als voor een aandelencorrectie.
Onze actuele oplossingen (zelfs voor minder dynamische beleggers) vertrekken vanuit de meerwaarde die onze beste beheerders in aandelen kunnen bieden.
We denken dan aan:
– onze Tak 44 – oplossingen (die alle risicoprofielen kunnen bedienen)
– onze aandelenfondsen die zich (kunnen) indekken
Bovenstaande aanpak en standaardoplossingen zijn erop gericht om de volgzame belegger (het zogenaamde ‘beleggingsschaap’) op een zo snelle en efficiënt mogelijke manier te bedienen.
Deze werkwijze was echter ook de reden waarom vele brave klanten met belabberde en ontgoochelende beleggingsresultaten zowel uit de technologiecrisis (2000-2002) als uit de crisis van 2008 kwamen.
De kritische belegger is daarom op zoek naar een specifieke oplossing op maat die degelijkheid, flexibiliteit en originaliteit verenigt.
Voor een actueel en historisch perspectief inzake obligaties, aandelen en inflatie verwijzen wij naar een nieuw en eenvoudig didactisch initiatief van onzentwege: de brochure ‘De kunst van succesvol beleggen’ (editie maart 2017).